ร่วมแสดงความคิดเห็น
เขียนความคิดเห็น
Webmaster
9 ปีที่แล้ว
ขออภัยในความล่าช้า ประกาศผลวันนี้ เวลา 13.00 น. นะคะ
ธัญญารัตน์ รี้พลกุล
9 ปีที่แล้ว
ประกาศผลยังค่ะะะะ
นภัสวรรณ จำปาทอง
9 ปีที่แล้ว
รักครอบครัวค่ะ เพราะครอบครัวเป็นสถาบันแรกที่เรารู้จักและคนในครอบครัวเป็นคนที่เรารัก เชื่อใจ และไว้วางใจมากที่สุด คงไม่มีใครที่จะอยากทำให้ครอบครัวตัวเองเสียใจหรือเป็นทุกข์หรอกค่ะ เพราะหนูคิดว่าเวลาที่เราต้องเจอกับปัญหาที่เราไม่สามารถผ่านมันไปด้วยตนเองได้เพียงลำพังแต่ก็มีคนในครอบครัวเรานี่แหละที่พร้อมจะก้าวผ่านปัญหานั้นไปพร้อมๆกับเรา บางคนอาจมองข้ามครอบครัวไปเพราะคงมีคนหลายคนที่เรารู้จักแต่พอเราเจอปัญหาบางเรื่องคนที่เรารู้จักก็คงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เราพบเจอกับมัน แต่กลับเป็นคนในครอบครัวที่เข้าใจเรามากที่สุด! แม้ว่าเราจะเป็นอย่างไรก็ตาม เราไม่จำเป็นให้คนอื่นเข้าใจเราทุกคนเพราะมันคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าคนในครอบครัวเข้าใจและไว้ใจในสิ่งที่เราทำอยู่ว่ามันถูกต้องจริงแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว
มาศพรรณ สุนะไตร
9 ปีที่แล้ว
รักครอบครัว รักตัวเอง รักเพื่อน รักบ้านเกิด รักทั้งหมดที่กล่าวมาคือรักแบบผูกพันธ์ที่เราให้ความสำคัญทั้งความรู้สึก ความสัมพันธ์ ความเอาใจใส่ เป็นรักแบบไม่มีเงื่อนไข คือถึงแม้เขาจะเป็นยังไง เขาเป็นครอบครัวเราเราก็รักเขา จะยากดีมีจน เราก็จะรักเขา แต่ถเารักเพื่อนร่วมงาน รักสังคม เป็นรักที่มีเงื่อนไข รักแบบนี้เป็นรักแบบ Professional คือรักแบบไม่ผูกพันธ์ เราทำงานเราก็รักงาน รักเพื่อนร่วมงาน แต่เราต้องมีช่องว่างระหว่างความรักแบบเพื่อนร่วมงาน คือไม่ผูกพันธ์ ไม่เก็บมาทุกข์ ไม่เก็บมาให้มีผลต่อครอบครัวหรือชีวิตประจำวัน คือหลังเลิกงานก็ไม่เก็บเรื่องงานมาเป็นทุกข์ อันนี้เป็นรักแบบ Professional
Mr.Winai Photisan
9 ปีที่แล้ว
รักบ้านเกิด.......... บ้านดินถิ่นฐานสร้างคนให้เป็นคน หมู่บ้านชาวกวย (ชาวส่วย) บ้านแต้พัฒนา ตำบลโพธ์กระสังข์ อำเภอขุนหาญ จังหวัดศรสะเกษ จากเยาวชนตัวเล็กๆๆคนหนึ่งซึ่งไม่ได้มั่งมีเงินทองเหมือนคนอื่น แต่พยายามเอาตัวให้รอด ไม่คาดว่าจะเรียนจบจนถึงปปริญญาตรีได้ สิ่งที่ได้รับก็คือความรักและกำลังใจในการทำงาน ผู้เฒ่าผู้แก่บอกเสมอว่า "คนเราไม่ต้องเป็นคนเก่งอะไรมากมาย ขอแค่เป็นคนดี เป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่น้องๆ ให้น้องมองตามทางที่เดิน และคอยชี้หนทางที่ถูกเสมอๆ วันหนึ่งเราจะได้อะไรมากมายกว่าสิ่งที่เราทำ" ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้มาง่ายๆหากเราไม่ลงมือทำ ความรักความห่วงใยจาก ปู่ ย่า ตา ยาย พี่ ป้า น้า อา พ่อ แม่ พี่ น้อง คอยเป็นแรงผลักดันให้สู้เพื่ออนาคตของตนเองและช่วยเหลือชุมชนทุกด้านตามศักยภาพที่เรามี วัฒนธรรมที่ดีงามเป็นสิ่งที่สอนให้มีความรักความสามัคคี สานสายใยจากรุ่นสู่รุ่นจากอดีตจนถึงปัจจุบัน " เยาวชนรุ่นใหม่อย่างเราต้องพัฒนาชุมชนให้ดียิ่งขึ้นและไม่ลืมรากเง้าและตัวตนดั้งเดิมของตัวเอง"