หนึ่งโรงเรียนหนึ่งผลิตภัณฑ์ (สร้างสรรค์งานศิลป์) คุณธรรมนำความรู้ น้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสู่การปฏิบัติ ของกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ

­

              “แม้เด็กบางคนจะเรียนไม่เก่ง แต่เราสามารถสร้างให้เขาเป็นคนดีและหาเลี้ยงตัวเองได้ในอนาคต การเรียนวิชาการไม่เก่ง ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต
เป็นหน้าที่ของครูที่จะสอนให้เขาคิดได้ คิดเป็น และสร้างทางเลือกในชีวิตได้” 

­

ด้วยวิธีคิดเช่นนี้โรงเรียนจึงส่งเสริมการสร้างอาชีพระหว่างเรียนขึ้นผ่านโครงการต่างๆ  เช่น โครงการหนึ่งโรงเรียนหนึ่งผลิตภัณฑ์ (สร้างสรรค์งานศิลป์) คุณธรรมนำความรู้ น้อมนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสู่การปฏิบัติ ของกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ซึ่งมี ครูสมพร  นิสยันต์  เป็นผู้รับผิดชอบ  โดยทำเป็นบริษัทจำลองในลักษณะของการส่งเสริมอาชีพอิสระเพื่อการมีรายได้ระหว่างเรียน (สอร.) ฝึกนักเรียนให้สร้างสรรค์งานศิลป์เพื่อจำหน่ายเป็นการหารายได้ระหว่างเรียน  โดยให้นำวัสดุเหลือใช้เป็นวัตถุดิบ ซึ่งนักเรียนที่เข้าโครงการนี้มีทั้งชั้น ม.ต้น และ ม.ปลายที่สนใจงานศิลปะ  เริ่มจากทดลองนำกระดาษที่เหลือใช้มาสร้างสรรค์เป็นการ์ตูนและลายไทยสามมิติออกจำหน่าย

­

ผอ.ทิพวรรณบอกว่า ในขั้นตอนการดำเนินงานของโครงการจะมีการสอดแทรกหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงให้นักเรียนอยู่ตลอดเวลา โดยก่อนลงมือทำนักเรียนจะต้องศึกษาข้อมูลการดำเนินการทั้งหมด พร้อมทั้งเขียนโครงการนำเสนอ จากนั้นจึงจัดประชุมผู้เกี่ยวข้อง จัดทำงานสร้างสรรค์งานศิลป์ในรูปแบบบริษัทจำลอง  พร้อมทำการประเมินผล เช่น ความสำเร็จที่ได้รับตรงตามวัตถุประสงค์ของงานหรือไม่ ซึ่งพบว่านอกจากนักเรียนจะได้รับความรู้ ประสบการณ์ และทักษะในการทำงานศิลปะแล้ว ยังส่งเสริมการทำงานเป็นกลุ่ม ฝึกความอดทนและการจัดการ สุดท้ายนักเรียนสามารถนำความรู้ที่ได้ไปใช้ในการประกอบอาชีพ และสร้างรายได้ระหว่างเรียนได้ โครงการเช่นนี้จึงทำให้เด็กได้นำหลักปรัชญาของเศรษบกิจพอเพียงไปใช้สร้างความสำเร็จของทีมงาน สร้างสรรค์ผลงานที่ดี นำไปสู่รายได้ที่เป็นผลพลอยได้ของโครงการ

­

“เจี๊ยบ” นางสาวชลธิชา  พุทธิกุล นักเรียนชั้น ม.6/1  เล่าถึงการทำงานในบริษัทจำลองนี้ว่า ตอนอยู่ ม.2 ได้เรียนวิชาการเขียนการ์ตูน เวลาว่างๆ เห็นรุ่นพี่กำลังทำลายไทยกันอยู่ จึงเข้าไปดูและเข้าไปช่วย จนเกิดความคิดกันขึ้นมาว่าน่าจะลองทำเป็นการ์ตูนสามมิติดู จากนั้นก็พากันไปปรึกษากับอาจารย์ที่สอนศิลปะคือ ครูสมพร นิชยันต์  ซึ่งอาจารย์ก็บอกให้ลองทำดู พร้อมกับสอนวิธีการทำการ์ตูนให้เป็นสามมิติ  เพื่อนๆ พี่ๆ ก็ทดลองทำกันจนสำเร็จ ต่อมาจึงร่วมกับรุ่นพี่และเพื่อนๆ ประมาณสิบกว่าคนที่เข้าร่วมโครงการ ตั้งบริษัท ผลิตศิลป์ จำกัด ขึ้นซึ่งเป็นบริษัทจำลองที่ขึ้นทะเบียนกับโรงเรียน มีการดำเนินการเหมือนกับบริษัทจริงเกือบทุกอย่าง ทำการ์ตูนและลายไทยสามมิติโดยเฉพาะ  ซึ่งเป็นสินค้าที่มีรูปแบบแปลกใหม่ที่นักเรียนช่วยกันคิดและออกแบบกันเอง มีครูสมพรเป็นที่ปรึกษา   และ “เจี๊ยบ” มีตำแหน่งเป็ ผู้จัดการบริษัท ก่อนจะส่งต่อให้กับรุ่นน้อ ๆ ในปีต่อไปทำหน้าที่แทน

­

เจี๊ยบบอกว่า การทำการ์ตูนและลายไทยสามมิติ มีวัสดุหลักคือ กระดาษจากการรับบริจาค ซึ่งส่วนใหญ่คุณครูในโรงเรียนจะนำกระดาษรายงานที่ใช้แล้วเพียงหน้าเดียวนำมาบริจาคให้ ถือเป็นการเพิ่มมูลค่าให้กับกระดาษใช้แล้ว ที่แต่เดิมเมื่อครูคัดรายงานที่ดีๆ เก็บไว้แล้ว ก็มักขายไป เมื่อมีโครงการนี้และเห็นผลงานที่เราทำก็เลยนำมาบริจาคให้  แต่ว่าแม้กระดาษจะได้มาฟรี  เราก็ต้องใช้อย่างประหยัด  กระทั่งเศษชิ้นส่วนเล็กๆ ที่ตัดไปแล้ว ก็ยังสามารถนำมาทำเป็นชิ้นส่วนตัวการ์ตูนได้  ซึ่งการทำเช่นนี้เป็นการสอนเรื่องการประหยัด มัธยัสถ์ไปในตัว สอนให้เห็นคุณค่าของเศษกระดาษทุกชิ้น  เพราะจากเศษกระดาษไร้ค่า ตอนนี้เราสามารถผลิตชิ้นงานออกมาได้หลายรูปแบบ พร้อมกับพัฒนาฝีมือ คุณภาพผลงาน และรูปแบบที่แปลกใหม่ เพื่อดึงดูดความสนใจของลูกค้า 

­

ผลงานการ์ตูนและลายไทยสามมิติจะเน้นการขายตรงให้กับลูกค้าซึ่งก็คือ ผู้ที่มาเยี่ยมชมโรงเรียน มาศึกษาดูงาน หรือมาใช้สถานที่ในโรงเรียน เพื่อเป็นการลดต้นทุนในการขนส่ง และการตั้งราคาสินค้าก็จะไม่แพง จะเหมาะสมกับคุณภาพของชิ้นงานที่เราตั้งใจทำอย่างประณีตและมีรูปแบบเฉพาะ โดยจะตั้งราคาให้ลงท้ายด้วยเลข 9 เพื่อให้คนมาซื้อมีความรู้สึกว่าไม่แพง  แต่หากนักเรียนในโรงเรียนอยากได้ เราจะสอนให้ทำใช้เอง มากกว่าจะขายให้  เพื่อให้เขาเกิดความภาคภูมิใจในผลงานฝีมือของตัวเอง 

­

จากดีไซน์เฉพาะและผลงานที่ประณีตทำให้ผลงานการ์ตูนและลายไทยสามมิติได้รับการตอบรับที่ดี มียอดสั่งซื้อเข้ามาอยู่ตลอดเวลา และบางครั้งมากจนไม่พอจำหน่าย  ต้องมาทำในวันหยุด แต่เพื่อไม่ให้กระทบกับการเรียนคณะทำงานจึงต้องมีการวางแผนบริหารจัดการอย่างเป็นระบบ สำหรับรายได้เมื่อหักต้นทุนค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้ว ก็จะนำกำไรมาปันผลให้กับสมาชิก   โดยคนที่เข้ามาเป็นสมาชิก มาจากการสมัครใจ สามารถทำงานได้ต่อเนื่อง และมีฝีมือที่ดีพอสมควร (เน้นคุณภาพ)  ซึ่งในระยะหลังจะมีน้องๆ สนใจอยากเข้ามาร่วมกิจกรรมด้วยเป็นจำนวนมาก แต่ด้วยการดำเนินงานของบริษัทที่ต้องเข้มงวดในการฝึกฝนและรับเฉพาะคนที่มีฝีมือและทำได้จริงๆ  เท่านั้น จึงต้องให้น้องๆ ฝึกทำงานไปก่อนจะให้ลงมือจริง ถือเป็นการถ่ายทอดสอนงานจากรุ่นสู่รุ่น เพื่อช่วยอนุรักษ์งานตรงนี้ไม่ให้สูญหายไป  บริษัทผลิตศิลปะนี้ ปัจจุบันกลายเป็นมรดกตกทอดสร้างการเรียนรู้ให้รุ่นน้องต่อๆ ไป จากรุ่นสู่รุ่น ที่ช่วยกันพัฒนาผลงานและเทคนิคการสร้างสรรค์ผลงานให้งดงาม ซับซ้อนขึ้นจนถึงปัจจุบัน

­