“การพัฒนา “คน” เป็นสิ่งสำคัญที่จะนำไปสู่การพัฒนาสิ่งอื่น” นี่คือคำพูดของหนุ่มหัวคิดทันสมัย นายสุธรรม บุปผาวัลย์ หรือ แก้ว อาสาสมัครโครงการสอนภาษาอังกฤษในชุมชนบางลำพู ศูนย์อาสาสมัคร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์


แก้ว หลงใหลการสอนมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา โดยร่วมกับเพื่อน ๆ ทำโครงการพี่สอนน้อง เพื่อช่วยปรับพื้นฐานและทำให้น้องๆ ในโรงเรียนรักภาษาอังกฤษ “ผมชอบงานสอนนะ เพราะเป็นการพัฒนาคน เมื่อคน พัฒนาสังคม ก็จะพัฒนาตามไปด้วย”


“ผมเรียน คณะเศรษฐศาสตร์ ภาคภาษาอังกฤษ เลยคิดว่าน่าจะใช้ความรู้ด้านภาษาอังกฤษที่มีอยู่มาใช้เป็นให้เป็นประโยชน์แก่ชุมชน” เขาเล่าต่อถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย

 

“โครงการสอนภาษาอังกฤษในชุมชนบางลำพู” ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากโครงการธรรมศาสตร์อาสาจึงเกิดขึ้น แก้วรวบรวมเพื่อนๆ ในคณะเศรษฐศาสตร์ ภาคภาษาอังกฤษ และนักเรียนแลกเปลี่ยนจากต่างประเทศ ทั้งสหรัฐอเมริกา แคนนาดา และญี่ปุ่น เป็นต้น มาสอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กในชุมชนบางลำพู

 

“ชุมชนบางลำพูเป็นชุมชนที่อยู่ใกล้ๆ กับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ซึ่งเป็นย่านค้าขาย และมีชาวต่างชาติเยอะ ผมคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ถ้าเรามาสอนภาษาอังกฤษให้กับน้องในชุมชน เพราะน้องๆ จำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกับลูกค้าที่เป็นชาวต่างชาติ แล้วนักศึกษาธรรมศาสตร์ก็จะมีโอกาสมาเรียนรู้วิถีชีวิตชุมชน และบำเพ็ญประโยชน์ไปพร้อมๆ กัน”

 แก้ว ตั้งเป้าอยากให้โครงการนี้เป็นจุดเริ่มต้นแห่งการเรียนรู้และการให้ เพราะตั้งแต่แรกที่ได้เข้ามาเรียนในสถาบันนี้ ประโยคที่ว่า “ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์ สอนให้ฉันรักประชาชน” ยังติดอยู่ในใจ จึงตั้งใจอยากให้โครงการสอนภาษาอังกฤษในชุมชนบางลำพู เป็นโครงการที่ทุกคนได้มาเรียนรู้ร่วมกัน นักศึกษาได้เรียนรู้ชุมชน คนในชุมชนได้เรียนภาษาอังกฤษและนำไปใช้ประโยชน์ ที่สำคัญอยากปลูกฝังความคิดเรื่องจิตอาสา ผมอยากให้ทุกคนมองว่า การทำอะไรดีๆ เพื่อผู้อื่นไม่ยาก

 

ทุกวันอังคารและวันพฤหัสบดี เวลา 4 โมงเย็น แก้วและเพื่อนอาสาสมัครประมาณ 20 คนในปีแรก และเพิ่มเป็น 40 คนในปีนี้จะมารวมตัวกันที่บ้านป้านิด ผู้นำชุมชนบางลำพูเพื่อมาสอนภาษาอังกฤษให้กับน้องๆ นักเรียนมัธยมศึกษาตั้งแต่ ม.1 - ม.5 ที่อาศัยอยู่ในชุมชนบางลำพู “เราภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัว เน้นการสอนให้สนุกและนำไปใช้ได้จริง ที่สำคัญ คือ ใช้สื่อการสอนที่สร้างสรรค์ เหมาะกับการเรียนรู้ของเด็กแต่ละคน”

 

 แก้วเล่าว่ารูปแบบการสอนภาษาอังกฤษของอาสาสมัครธรรมศาสตร์นั้น แตกต่างจากการสอนภาษาอังกฤษของที่อื่น “เราเน้นเด็กเป็นศูนย์กลาง สอนตามความต้องการและความสนใจของเด็ก ก่อนสอนอาสาสมัครทุกคนต้องนั่งพูดคุยกับเด็ก สังเกตลักษณะนิสัย ธรรมชาติ ความสนใจ และทักษะภาษาอังกฤษของเด็กก่อน จากนั้นวางแผนการสอนให้สอดคล้องเหมาะสมกับเด็กแต่ละคน เพื่อให้เด็กได้รับความสนุกสนานในการเรียนรู้ สุดท้ายจะประเมินผลว่าเด็กมีพัฒนาการระดับไหน และสิ่งที่เราสอนไปเขานำไปใช้ได้จริงมากน้อยแค่ไหน การสอนแบบนี้สามารถช่วยให้น้องๆ เข้าใจภาษาอังกฤษได้ง่ายขึ้น เพราะการสอนในห้องเรียนปกติที่มีมากกว่า 40 คนนั้น อาจารย์ไม่สามารถลงลึกถึงปัญหาที่แตกต่างกันของน้องๆ แต่ละคนได้”

 

หากถามถึงความสำเร็จของโครงการแล้ว แก้วตอบอย่างมั่นใจว่า “ทำโครงการนี้มา 1 ปี ผมว่าประสบความสำเร็จเกินคาด ผมมองจากประโยชน์ที่เกิดกับตัวเองก่อน แล้วมองจากคนรอบข้างด้วยผมได้อะไรเยอะมาก ได้เพื่อน ได้มิตรภาพที่ดี เรียนรู้การทำงานเป็นกลุ่ม และฝึกทักษะการประสานงาน เพื่อนๆ ได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์เพื่อชุมชน เรียนรู้วิถีชีวิตชุมชน ฝึกการทำงาน และได้เรียนรู้การเป็นผู้ให้ ส่วนคนในชุมชนนอกจากได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษ ซึ่งนำไปใช้ได้จริง ที่สำคัญโครงการนี้เป็นจุดเชื่อมโยงความสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัยกับชุมชนอย่างแท้จริง”

 

แต่กว่าความสำเร็จจะเกิดขึ้นได้นั้น แก้วต้องเรียนรู้และต่อสู้กับอุปสรรคมากมาย “ปัญหาที่สำคัญคือ “คน” เวลาทำงานกับคนมากๆ แต่ละคนมีพื้นฐานที่แตกต่างกัน จึงต้อง “เรียนรู้” เพื่อเสริมสร้างความ “เข้าใจ” ระหว่างกัน ต้องใจเย็น ค่อยเป็นค่อยไป ต่างคนต่างเรียนรู้กัน การทำงานจะเป็นไปอย่างราบรื่นและอยู่บนพื้นฐานความเข้าใจ”


ความสำเร็จที่เกิดขึ้นแก้วมองว่าไม่ได้เกิดจากตัวเขาเพียงคนเดียว หากเกิดจากความร่วมมือ ร่วมใจของอาสาสมัครในทีม “แค่ผมคนเดียวไม่สามารถทำงานให้ประสบความสำเร็จได้ ผมโชคดีที่มีเพื่อนร่วมงานเก่ง มีคุณภาพ ทุกคนสามารถนำความรู้ ความสามารถที่ตนเองมีอยู่มาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ และทุกคนเข้าใจการทำงานแบบจิตอาสา จนได้รับคำชื่นชมจากอาจารย์และคนในชุมชน เลยต่อยอดโครงการในปีที่ 2”

 

ความสุขที่ได้จากการทำงานอาสาสมัคร ทำให้ แก้ว มุ่งมั่นอยากทำงานด้านนี้ต่อไป โดยอนาคตแก้วตั้งใจจะทำ โครงการสอนศิลปะ ให้กับเด็ก “ผมอยากทำโครงการร่วมกับนักศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากรซึ่งเขามีความรู้ด้านศิลปะอยู่แล้ว มาสอนศิลปะให้กับเด็กในชุมชนรอบๆ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และมหาวิทยาลัยศิลปากร ผมว่าศิลปะช่วยสร้างความสุข และจินตนาการให้กับเด็ก ซึ่งจินตนาการจะนำไปสู่ความคิดดีๆ ใหม่ๆ ที่จะนำไปพัฒนาสังคมต่อไป”

 

แก้ว วางเป้าหมายชีวิตหลังเรียนจบปริญญาตรีว่า อยากเรียนต่อและทำงานอาสาสมัครไปพร้อมๆกัน “ผมอยากเรียนต่อสาขาการจัดการโรงแรม (Hotel Management) แต่ก็จะยังอยากจะทำกิจกรรมอาสาสมัครสอนภาษาอังกฤษต่อไป” เพราะทำให้แก้วได้ “แบ่งปัน” และรู้สึกมีส่วน “เปลี่ยนแปลง” สังคมให้ดีขึ้น
 

 
 
โครงการสอนภาษาอังกฤษในชุมชนบางลำพู
หัวหน้าโครงการ/ผู้ประสานงาน:
สุธรรม บุปผาวัลย์ “แก้ว”
E-mail : k_suyu@hotmail.com