ดวงตาที่เป็นประกาย ท่าทางที่มีความสุขของ “การิต หวังดี” แกนนำเยาวชนในโครงการ “มหัศจรรย์พันธุ์หอย” บ้านมดตะนอย อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง เมื่อเขาเล่าเรื่องหมู่บ้านตัวเอง สัมผัสได้ถึงความรักบ้านเกิดมาก หมู่บ้านที่เขาเติบโตมาและไม่มีความคิดที่จะออกไปอยู่ที่อื่น “การิต” บอกว่าไม่มีที่ไหนสบายใจเท่าอยู่ที่บ้าน วิถีชุมชนที่เอื้อเฟื้อแบ่งปัน มีแกงก็แบ่งกันกันกินระหว่างเพื่อนบ้าน
.
“การิต” และเพื่อนๆ ตระหนักว่าทรัพยากรใกล้บ้านคือทะเล เขาจึงอยากอนุรักษ์พันธุ์หอย อยากรักษาวิถีชีวิตของคนในชุมชน ไม่อยากให้คนในหมู่บ้านไปอยู่ที่อื่น และนี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นของโครงการมหัศจรรย์พันธุ์หอย หมู่บ้านมดตะนอย
"ตั้งแต่เด็ก หนูกับเพื่อนชอบไปหาหอยเก็บหอย จึงทำให้รู้ว่าหอยชนิดไหนอาศัยอยู่บริเวณพื้นที่ไหนบ้าง ซึ่งพอเปรียบเทียบกับปัจจุบันแล้วเห็นได้ชัดว่าหอยแต่ละพื้นที่มีจำนวนน้อยลงมาก"
.
"มันทำให้หนูและเพื่อนๆ ฉุกคิดได้ว่า เราควรต้องช่วยกันอนุรักษ์พันธุ์หอยเอาไว้ให้คงอยู่กับทะเล โครงการของพวกเรา จึงเริ่มจากการศึกษาสภาพพื้นที่ที่อยู่อาศัยของหอย แล้วจึงหาวิธีแก้ไข หนูและเพื่อนๆ หวังว่าพันธุ์หอยที่หลากหลายจะไม่สูญพันธุ์และเป็นอาหารของคนรุ่นต่อๆ ไป"
"ปัจจุบันเด็กบางกลุ่มชอบแว้นขี่รถตามหมู่บ้าน บางคนยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติด ซึ่งเห็นสิ่งเหล่านี้เราเห็นมาตั้งแต่ตัวเรายังเป็นเด็ก"
.
"ความคิดของหนู สิ่งไม่ดีเหล่านี้น่าจะหมดไปจากชุมชนได้แล้ว ตอนนี้บ้านเมืองพัฒนามีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น มีกิจกรรมดีๆ ให้ทำมากมาย เราควรจะร่วมมือกันทำสิ่งที่ดี พากันพัฒนาชุมชนไปในทางที่ดีขึ้นตามยุคสมัย"
"เนื่องจากสมาชิกในกลุ่มเรามีช่วงอายุที่แตกต่างกันตั้งแต่ 12-20 ปี ทำให้ตอนแรกแรกไม่ค่อยฟังความคิดเห็นของกัน ไม่ไว้วางใจเวลาแบ่งงานหรือมอบหน้าที่ให้กันทำ ก็จะเป็นกังวล"
.
"เมื่อผ่านกิจกรรมไปสักพักกลุ่มเราได้ร่วมกันลงพื้นที่ทำงาน ไปเข้าอบรม ทำให้เราได้เห็นศักยภาพของเพื่อนและน้องๆ ที่อยู่ในทีม เขามีจิตใจและพลังอยากทำงานอนุรักษ์ มีความคิดดีๆ ที่สามารถช่วยงานในโครงการได้ มันจึงเป็นสิ่งหนึ่ง ที่เราได้เรียนรู้ว่าเราไม่ควรคิดแง่ลบก่อน เราควรเชื่อมั่นในตัวเพื่อนๆ น้องให้มากกว่านี้"