เหตุการณ์ที่ทำให้ครูก้าวผ่าน...

คุณพ่อพี่ไอดินเดินเข้ามาในห้องเรียน ด้วยสีหน้าที่มีความตั้งใจ คุณพ่อถามว่า คุณครูฟ้าครับผมขออนุญาตไม่ให้พี่ไอดินดื่มนมในตอนเลิกเรียนได้ไหมครับ (ในตอนเลิกเรียนที่โรงเรียนจะมีพิธีนมและหนึ่งในพิธีนมเด็กๆจะได้ดื่มนมด้วย) ตอนนั้นรู้สึกตกใจนิดหน่อย ครูฟ้าถามคุณพ่อว่าเพราะอะไรค่ะ เกิดอะไรขึ้น คุณพ่อบอกว่าพี่ไอดินเริ่มอ้วน อึดอัดและยังรู้สึกหายใจไม่สะดวกในบางครั้ง ตอนนั้นตัวเรามีคำถามในใจเยอะมากเช่น แล้วเพื่อนจะคิดยังไง ทำอย่างนี้ได้ไหม ผู้ปกครองคนอื่นล่ะ เป็นต้น (ก็ได้แต่คิดในใจ)และรีบตอบคุณพ่อไปว่า ค่ะคุณพ่อเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องนี้กันต่อนะค่ะ เมื่อคุยกับคุณพ่อเสร็จครูฟ้าก็ไปทำกิจกรรมหน้าเสาธงร่วมกับเด็กๆเหมือนทุกวัน เด็กๆเขาแถวเสร็จก็เริ่มกิจกรรมจิตศึกษาซึ่งเป็นกิจกรรมที่เป็นวิถีของโรงเรียนเพื่อให้เด็กๆเตรียมพร้อมและเปิดรับที่จะเริ่มเรียนรู้ เห็นคุณค่าของตนเอง ได้คิดเชื่อมโยงกับสิ่งต่างๆ ครูจะใช้เวลาประมาณ 20 นาที จากนั้นก็เริ่มเรียน ไทย คณิตศาสตร์ อังกฤษ ในวันเดียวกันตอนเย็นที่โรงเรียนได้ประชุมคุณครูทุกคนเพื่อแลกเปลี่ยนเกี่ยวกับชั้นเรียนของตนเอง แต่ละชั้นก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดในชั้นว่ามีอะไรบ้าง มีวิธีการจัดการกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนอย่างไรและคุณครูแต่ละคนช่วยเสนอแนะแนวทางในการแก้ปัญหา แชร์ประสบการณ์ที่เคยเจอกรณีในลักษณะที่คล้ายๆกัน ซึ่งอาจจะนำไปปรับในชั้นเรียนของตนเองได้ แต่ก็ไม่ได้เสมอไปว่าวิธีเดียวกันจะใช้ได้กับทุกห้อง ในการประชุมครั้งนี้ตัวเราพึ่งเจอสิ่งที่ข้องใจและยังไม่กล้าตัดสินในเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่คุณพ่อพี่ไอดินขอ จึงได้ถามความคิดเห็นของครูใหญ่และพี่ๆแต่ละคนครูใหญ่บอกว่าดีครับ เห็นด้วยแสดงว่าผู้ปกครองมีความใส่ใจในตัวของลูกวันต่อมาในตอนพิธีนม(พิธีนมคือ กิจกรรมที่เด็กๆได้มาทบทวนตนเองอีกครั้งหนึ่งว่าวันนี้ได้เรียนรู้อะไรบ้าง มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นและเด็กๆทำอย่างไร การบ้านมีอะไรบ้าง สื่อสารมีไหม พรุ่งนี้ต้องเตรียมอะไรหรือเปล่า) พี่มอนิเตอร์จะไปรับนม(พี่มอนิเตอร์คือพี่ที่คอยบริการเพื่อนในแต่ละวันและทุกคนจะได้ทำหน้าที่นี้)เช่น ไปรับนมตอนเย็น เป็นคนนำเพื่อนทักทายคุณครู เช็ดโต๊ะ เก้าอี้หลังรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จ เป็นต้น ขณะที่ทำพิธีนมทุกคนสังเกตเห็นว่าทำไมพี่ไอดินถึงไม่ดื่มนม ครูฟ้าสังเกตเห็นผ่านสีหน้าและมีเสียงพูดแต่เบาว่า ทำไมไอดินไม่ดื่มนม บางคนทำหน้าตางงนิดๆ แต่ครูฟ้ายังไม่ได้พูดอะไร เพียงใช้มือผายไปด้านหน้าแล้วเด็กๆก็รู้ว่าต้องส่งนมต่อให้กับเพื่อน และจนถึงคนสุดท้าย เด็กจะใช้เวลา 30 วินาทีตั้งจิตอธิฐานในใจเพื่อขอบคุณนมกล่องนี้ ขอบคุณทุกสรรพสิ่ง เป็นต้นหลังจากขอบคุณเสร็จ แต่ละคนจะดื่มนมด้วยเสียงที่เบาที่สุด และวางกล่องไว้ด้านหน้าของตนเอง พี่มอนิเตอร์จะช่วยบริการเพื่อนโดยการเก็บกล่องนมและล้างกล่องนม เมื่อกิจกรรมทุกอย่างเสร็จ พี่โก้ถามว่าครูฟ้าครับทำไมไอดินไม่ดื่มนมครับ ครูฟ้าก็มองไปรอบๆ สังเกตเห็นสายตาของเด็กๆเหมือนกำลังรอคำตอบจากคุณครูอยู่ และตัวพี่ไอดินก็กำลังเหมือนจะพยายามอธิบายให้เพื่อนฟังแต่พูดในเสียงที่เบา ครูฟ้าเลยถามกลับไปว่า เด็กๆคิดว่าเพราะอะไรเราถึงดื่มนมและไม่ดื่มได้ไหม หลายคนบอกว่ามีประโยชน์ บางคนบอกว่าอร่อยดี มีประโยชน์อย่างไง แล้วเด็กรู้ได้อย่างไรว่ามีประโยชน์ คุณครูก็ได้คำตอบที่หลากหลายเช่น ข้างกล่อง จากโฆษณา มีคนบอก เดา เป็นต้น ครูฟ้าไม่ตอบสิ่งที่เด็กๆถาม แต่พี่ไอดินเป็นคนบอกกับเพื่อนๆเองและครูฟ้าเพียงเพิ่มเติมว่าถ้าพี่ป.5ดื่มนมแล้วรู้สึกว่าร่างกายของเรามีการเปลี่ยนแปลงเช่น ดื่มแล้วเหมือนจะอาเจียน น้ำหนักเพิ่มมากจนต้องจัดการกับเรื่องอาหาร การกินต่างๆ อยากให้เด็กๆสังเกตตนเองและถ้าเจอให้บอกคุณพ่อคุณแม่ และคุณครูนะค่ะ จากกรณีนี้ทำให้ทุกครั้งที่ถึงพิธีนมพี่มอนิเตอร์จะรู้ทันทีว่ารับนมเพียง23 กล่องนะเพราะพี่ไอดินไม่ได้ดื่มกับเพื่อน(แต่ยังทำกิจกรรมทุกอย่างปกติ) ครูฟ้าสังเกตเห็นชัดเจนว่า เด็กๆเป็นธรรมชาติเหมือนเหตุการณ์นี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย จากเหตุการณ์นี้ ทำให้ตัวเราเรียนรู้ว่าว่า ผู้ปกครองมีความใส่ใจต่อลูกมาก โดยเฉพาะเรื่องร่างกาย สุขภาพ ทำให้ห้องพี่ป.5มีกิจกรรมหนึ่งเกิดขึ้นในห้องคือ ทุกวันหลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ คนที่ครูมองแล้วว่า น่าจะไปเดินกับพี่ฝ้ายมีใครบ้าง ครูจะใช้วิธีถาม อยากเดินไหม รู้อึดอัดไหมเวลานอน จากนั้นก็มีพี่เพลง พี่ไอดินไปเดินกับพี่ฝ้าย ในวันต่อมาพี่ติขอไปเดินโดยเปลี่ยนสลับกับพี่เพลง ตอนนั้นครูฟ้ายังไม่ได้พูดอะไรแต่พี่ติบอกว่าคุยกับพี่เพลงแล้วครับ ครูฟ้าเพียงถามว่าพี่เพลงครับวันนี้เปลี่ยนกับพี่ติเหรอครับ พี่เพลงบอกว่าครับ วันนี้ให้ติไปครับ พี่ฝ้าย พี่ไอดิน พี่ติ ไปเดินรอบอาคารเรียน พี่โจเชฟเดินเข้ามาหาครูฟ้า แล้วบอกครูฟ้าว่าผมไปเดินนะครับ ครูฟ้าบอกว่า พี่โจเชฟครับตอนนี้เวลาอะไรและเราต้องทำอะไร (ตอนนั้นครูฟ้าสังเกตเห็นแล้วว่าพี่โจเชฟหัวใจเต้นแรง เพราะหายใจถี่ ใบหน้าชุ่มด้วยเหงื่อ เสียงสั่น) พี่โจเชฟบอกว่าไม่ครับผมจะไปเดินกับเพื่อน ขณะที่คุยกันตอนนั้น เพื่อนๆในห้องกำลังนั่งเป็นวงกลม ครูฟ้ากับพี่โจเชฟยืนคุยกันอยู่ ในตอนนั้นเมื่อพี่โจเชฟบอกว่าไม่ครับผมจะไปเดินกับเพื่อน เมื่อพูดเสร็จก็รีบที่จะไปหาเพื่อนที่กำลังเดินทันที ครูฟ้าไม่ได้ไปตาม แต่ยืนมองจากหน้าต่าง เห็นพี่โจเชฟกำลังเดินคุยไปกับเพื่อน เวลาผ่านไป 20 นาที ทั้ง 4 คนเข้ามาในห้อง พี่โจเชฟนั่งเงียบ ครูฟ้าไม่ได้พูดอะไร เพื่อนในห้องถามขึ้นว่าโจเชฟทำไมตัวเองถึงไปเดิน พี่โจเชฟตอบเพื่อนว่า เขาขอครูแล้ว แล้วเพื่อนก็บอกว่าแล้วครูให้ตัวเองไปแล้วหรือยัง

พี่โจเชฟบอกว่าไม่รู้ เพื่อนเลยบอกว่า คนที่จะไปเดินได้นั้นจะต้องเป็นคนที่มีน้ำหนักเยอะ ตัวเองผอมยังจะไปเดินอีก (น้ำเสียงเป็นห่วงเพื่อน) ครูฟ้าถามพี่โจเชฟว่า คิดอย่างไงครับ พี่โจเชฟบอกว่า ผมอยากไปเดินครับ และเราตกลงกันว่าอย่างไงครับ ถ้าเราไม่ทำตามข้อตกลงจะเกิดอะไรขึ้น และทำไมในห้องเรียนของพวกเราถึงมีข้อตกลง เป็นต้นผ่านไป 1 สัปดาห์ เหตุการณ์เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง พี่โจเชฟขอไปเดินกับเพื่อนตอนนั้นร่างกายของพี่โจเชฟมีเหงื่อเต็มตัว หัวใจเต้นเร็ว หายใจถี่ ครูฟ้ารู้ว่าในขณะนั้นร่างกายของพี่โจเชฟต้องพักผ่อนเพราะพี่โจเชฟเหนื่อยมาก เมื่อพี่โจเชฟได้ยินคำว่า ไม่ครับ ตอนนี้เวลาอะไร มือทั้งสองข้างกำแน่น หันหลังให้คุณครูและเดินไปนั่งกับเพื่อนเป็นวง ขณะที่นั่งกับเพื่อนมือทั้งสองข้างก็ยังกำแน่น ครูฟ้าบอกกับเด็กๆทุกคนให้นอนเป็นปลาดาว แต่พี่โจเชฟไม่ยอมนอน ในตอนนั้นครูฟ้าใช้วิธี เดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่โจเชฟ ใช้มือเตะที่หลังเบาๆ และบอกกับพี่โจเชฟว่า พี่โจเชฟพักผ่อนนะค่ะ พี่โจเชฟค่อยๆนอนลงแต่มือทั้งสองข้างก็ยังกำแน่นเหมือนเดิม ครูฟ้าใช้มือข้างซ้ายวางไว้บนหน้าอกพร้อมกับขยับเบา ขึ้น-ลง ขณะที่มือข้างซ้ายขยับ ครูฟ้าพูดตลอดเวลาว่า ขอบคุณคนที่น่ารัก คนที่น่ารักจะรักตนเอง รักทุกสรรพสิ่งที่อยู่รอบตัวของเรา ตอนนี้เราจะปล่อยให้ร่างกายของเราได้พักผ่อน ขอบคุณมือที่แข็งแรง มือที่แข็งแรงช่วยเขียนในสิ่งที่ดีงาม เป็นต้น ผ่านไป 5 นาที มือที่กำแน่นค่อยๆคลายออก หัวใจเต้นเป็นจังหวะไม่ช้าหรือเร็ว สักพักพี่โจเชฟก็หลับ ผ่านไป 20 นาทีเด็กๆลุกขึ้นนั่ง ครูฟ้าสังเกตเห็นว่าพฤติกรรมของพี่โจเชฟ หลังจากตื่นขึ้นมา สดใส ร่าเริง และทำงานร่วมกับเพื่อนได้ปกติ เหตุการณ์นี้ก็ไม่เกิดขึ้นอีกนับจากวันนั้นมา กรณีของพี่โจเชฟเป็นสิ่งที่น่าติดตามมาก ขอบคุณเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ครูประจำชั้นได้เรียนรู้ที่จะก้าวผ่าน

ขอบคุณค่ะ

ครูฟ้า