"ออมสิน" ฝันเป็นช่างยนต์ อยากทำงานเลี้ยงพ่อแม่ได้

ปัจจุบันเด็กและเยาวชน มีปัญหาเรื่องติดเกมกันงอมแงมสร้างความเดือนร้อนใจให้พ่อแม่ ผู้ปกครอง เป็นอย่างมาก วันนี้เรามีเรื่องราวของ "เด็กติดเกม" คนหนึ่งที่จะมาสะท้อนมุมมองของตนเองเพื่อให้เข้าใจเด็กติดเกมอีกด้านหนึ่งว่ามีทั้งข้อดีและข้อเสียอย่างไร "ออมสิน - ราชา ศรีสุข" อายุ 16 ปี หนึ่งในเยาวชนนอกระบบ ต.เมืองลีง ที่มาร่วมเรียนรู้ในค่ายพัฒนาศักยภาพและสร้างเครือข่ายเยาวชนทั้งในและนอกระบบการศึกษา 25 อปท. จังหวัดสุรินทร์ (ภายใต้การดำเนินโครงการพัฒนาเยาวชนในชุมชนท้องถิ่น 4 ภาค) สนับสนุนโดยกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น , กสศ. , สถาบันยุวโพธิชน , สกสว. , ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด(มหาชน) และมูลนิธิสยามกัมมาจล เมื่อวันที่ 1- 21 ตุลาคม 2562 ณ หน่วยอนุรักษ์และจัดการต้นน้ำห้วยสามสบ ต.ศรีสะเกษ อ.นาน้อย จ.น่าน ซึ่งเสร็จสิ้นไปเรียบร้อยแล้ว ได้ร่วมสะท้อนการเรียนรู้ได้อย่างน่าสนใจว่า..

"ออมสิน"เกริ่นเรื่องพื้นฐานทางบ้านให้ฟังเพื่อให้เกิดความเข้าใจตัวเขามากขึ้นว่า "ที่บ้านผมฐานะพอมีพอกิน พ่อแม่เป็นชาวนา ผมเป็นลูกคนสุดท้าย คนที่ 5 พี่ ๆ ทำงานหมดแล้ว ผมอยู่กับพ่อแม่และหลานอีกคน ผมช่วยงานบ้านบ้าง ตัดหญ้าให้วัว มีนากี่ไร่ไม่แน่ใจว่ามีกี่ไร่ มีวัวสิบตัว แล้วก็เลี้ยงกบเยอะอยู่ครับ ถ้าแม่ไม่อยู่ผมจะเป็นคนหุงข้าวทำกับข้าว เกี่ยวหญ้าให้วัว แม่ผมจะรับจ้างเปิดน้ำประปา น้ำหมดก็ไปเปิด ไปปิด"

สำหรับเรื่องเรียนหนังสือเจ้าตัวบอกว่าเรียนจบมัธยมต้นแต่ไม่ได้เรียนต่อเพราะขาดแคลนทุนทรัพย์ " ผมเรียนถึง ม.3 พ่อแม่อยากให้ผมเรียนต่ออยู่ แต่ตอนนั้นไม่มีแรงส่งให้ผมเรียนต่อ ผมเองอยากเรียนครับ อยากเรียนช่างยนต์ ผมชอบซ่อมรถ ผมเปลี่ยนท่อ เปลี่ยนสายเบรก โซ่สะเตอฯลฯ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำเป็นอาชีพได้ไหม ถ้ามีโอกาสได้เรียนผมอยากเรียน พ่อแม่อยากให้เรียน แถวบ้านมีกลุ่มซ่อมรถ วันไหนผมว่างผมไปอยู่กับเขาครับ ตอนนี้เก็บเงินจากการเล่นเกมก่อน ถ้าออกจากเล่นเกมไปทำตอนนี้จะไม่มีเงินตั้งตัวครับ"

"ออมสิน"เล่าถึงที่มาของการเข้าสู่วงการแข่งเกม "ตอนนี้ผมทำอาชีพรับจ้างดันแร๊งก์เกมให้คนอื่น เล่นเกมให้เขาได้คะแนนสูงๆเคยทำได้สูงสุด 5,000 เราต้องฝึกฝีมือของเรา เราโพสต์ลงเฟสบุ๊คแล้วเขาติดต่อมา ใช้เฟสบุ๊คตัวเราเอง ทำกับรุ่นพี่อยู่ที่บ้าน ผมค้นพบการทำอย่างนี้ตอนอายุ 15 ฝึกประสบการณ์มาปีกว่า ผมเล่นเกมฟรีไฟล์ ผมเคยไปแข่งกับทีมนักแข่งที่กรุงเทพฯ มา แล้วมาทำอาชีพนี้ ผมมีความชำนาญด้านปืนรูท และสเต็ปโจ๊ก การไปแข่ง มีรุ่นพี่แนะนำ รุ่นพี่ตอนนี้เขาเป็นนักแข่งพี่เขาไปแข่งที่ต่างประเทศด้วย ตอนที่ผมได้ไปแข่งที่กรุงเทพฯ รู้สึกตื่นเต้นครับ ตอนแข่งต้องตั้งสมาธิอย่างเดียวเลย ผมไปแข่งเป็นนักแข่งทั่วไปไม่ได้ไปในนามของจังหวัดอะไร แข่งเป็นทีมๆ ละ 4 คน ผมจะเป็นตัวปั้มยาให้เพื่อนและดูแลข้างหลัง ทีมผมยังไม่ได้ตั้งชื่อ การไปแข่งขันครั้งนั้น มี 50 ทีม ได้ที่ 20 กว่า เพราะมีแต่คนเก่งๆ การไปแข่ง ทำให้ได้ประสบการณ์ว่าจะพัฒนาฝึมือขึ้นต่อไป ตอนกลับมาแล้วก็มาฝึกฝนตัวเอง"

เจ้าตัวเล่าถึง เหตุผลที่มาค่ายนี้เพื่อต้องการพักผ่อนและพูดถึงประโยชน์และโทษของเกม เพื่อให้ผู้ใหญ่เข้าใจว่าตนเข้าใจเรื่องการเล่นเกมดีแค่ไหน "แต่ผมขอลาทีมมาพักผ่อนมาค่ายอบรมนี้ ถ้าอยู่บ้านก็ไม่มีเวลาพักเลย เพราะต้องฝึกตลอด การฝึกฝน จะตื่นนอนตอนไหนก็ได้ แต่ต้องห้ามยุ่งกับยาเสพติดถึงจะอยู่ในทีมได้ เพราะไม่ชอบ ผมไม่ชอบยา บางคนไปยุ่งกับยาเสพติด เวลาเล่นเกมแล้วใจจะสั่น ประโยชน์ของการเล่นเกมคือหารายได้ให้เราได้ แต่คนส่วนใหญ่ไม่รู้เขาคิดอย่างไร เกมยังฝึกฝนเราเรื่องสมาธิ เพราะเกมนี้เล่นแล้วต้องใช้สมาธิ ส่วนโทษของเกม คือ ผมไม่ค่อยได้กินข้าว เพราะมุ่งอยู่กับเกม ผมจะบอกทีมว่าผมไปธุระไปพักผ่อน เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ในทีมก็ไม่มีใครคิดถึงเรื่องการหาจุดสมดุลของเรื่องแบบนี้ เรื่องการพักผ่อน การดูแลสุขภาพ และเป้าหมายของทีมคือได้เป็นตัวแทนจังหวัดก็พอใจแล้วครับ ซึ่งจังหวัดสุรินทร์ ก็มีการส่งทีมไปแข่งด้วยครับ การรวมทีมของทีมเกม ส่วนใหญ่เป็นคนรู้จัก รุ่นพี่ หรือน้องแถวบ้าน รู้ว่าจะมีแข่งที่ไหนจะส่งใบสมัครไป"

"ออมสิน"บอกว่าไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่บนเส้นทางนี้อีกนานแค่ไหนแต่ปัจจุบันพอใจเพราะทำรายได้ให้ตนเองพอสมควร "ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะอยู่บนเส้นทางนี้ไปนานแค่ไหน แต่ตอนนี้พอใจครับ เพราะหารายได้ให้ครอบครัวได้ มีรายได้มาเกือบปีหนึ่งแล้วครับ ออกมอเตอร์ไซด์ได้แล้ว 2 คัน รวมกันน่าจะ 42,000 บาท ให้แม่คันหนึ่งและตัวเองอีกคันหนึ่ง ที่บ้านก็ว่าอยู่ แต่ก็เข้าใจ เพราะผมหารายได้ให้ครอบครัว ซื้อกับข้าว จ่ายค่าไฟ เขาเข้าใจเรามากขึ้น ตั้งแต่ผมออกเรียนมา แม่บอกว่าถ้าเล่นเกมให้หาเงินมาจ่ายค่าไฟและค่าเน็ตด้วย ผมรับจ้างดันแร๊งก์ได้ขนาดนี้ ผมพอใจแล้วครับ"

สำหรับผู้ปกครองที่มีลูกกำลังติดเกม "ออมสิน" ก็มีข้อเสนอแนะว่า "อยากบอกพ่อแม่ว่าขอให้ดูเด็กก่อน แต่ถ้าเด็กเล่นเกมแล้วเด็กมันติดมากเกินไปก็ควรห้ามไว้หน่อย อย่าเป็นเหมือนผม ผมเคยเป็นมาแล้ว ถ้าบอกน้องๆ ได้จะบอกว่าเล่นให้พอเหมาะ ทำการบ้านให้เสร็จ เล่นเกมสัก 2 - 3 ชั่วโมงแล้วไปพักผ่อนนอนหลับ"

เมื่อคุยกันเรื่องเกมที่เป็นเรื่องชำนาญของ "ออมสิน" มาพอสมควรแล้ว มาฟังการเข้าค่ายครั้งนี้กันต่อ "การมาค่ายนี้ ครูหวิง (จิรนันท์ เครือจันทร์ ครูผู้ดูแลเด็กองค์การบริหารส่วนตำบลเมืองลีง อ.จอมพระ จ.สุรินทร์ และพี่เลี้ยงเยาวชน ต.เมืองลีง) พามาครับ ตอนชวนมาบอกว่าจะพาไปอบรมที่จังหวัดน่าน ได้ฟังแล้วเฉยๆ ไม่ตื่นเต้น อยากมาพักผ่อน ความคาดหวัง หวังมาเจอเพื่อนใหม่ๆ และอยากฝึกเรื่องสมาธิและความอดทน"

หลังจากมาร่วมอบรมจนจบค่าย 21 วัน "ออมสิน" ร่วมสะท้อนว่า "มีความสุขครับ ได้เพื่อน ได้พี่ ได้น้อง มีความสุข สิ่งที่ชอบก็คือบรรยากาศ อยู่แบบไม่ต้องหรูหรา อยู่สบายๆ พอเพียง อยู่กันกับพี่น้องมีความสุขดี กิจกรรมที่ชอบมากคือการไปนอนบนเขา (นิเวศภาวนา) และการเล่นปิดตาเดิน (ช้างท่องโลก) และกิจกรรมสันทนาการพาเล่นเกม"

"ชอบกิจกรรมนิเวศภาวนาได้ความสงบ ไม่มีเสียงรบกวน เพื่อนๆ บางส่วนทำเสียงดังรบกวน เราก็ไม่สนใจ นั่งทำสมาธิ แล้วก็ได้เรื่องความอดทนกับความหิว เวลาหิวก็กินน้ำทีละนิด อดทนกับการอยู่คนเดียว ได้ฝึกความกล้าตั้งสติให้ดีๆ อย่าคิดว่าจะมีอะไร ซึ่งอีกใจหนึ่งก็อยากไปหาเพื่อน อีกใจหนึ่งก็ต้องการความสงบ อยากพักผ่อน พอเราทำได้ที่อยู่คนเดียว พอตื่นมาก็สดชื่น มีแรง หายไข้ ไข้ลดลงไปเยอะ ความกล้าคือผมปกติจะไม่กล้าอยู่คนเดียว เวลาอยู่ที่บ้านก็ให้น้องนั่งอยู่ในห้องด้วย กลัวผี เวลานอนก็ให้น้องมาอยู่เป็นเพื่อน ถ้าผมหลับ น้องค่อยออกไปจากห้อง เรื่องกลัวผี ถ้าเราคิด เราจะกลัว เราก็จะไม่คิด เราต้องการความสงบ เราไม่คิด นั่งสมาธิให้ใจสบาย นั่งตัวตรง ขาทับกันไว้ แล้วนั่งเฉย ๆ ไม่ได้ภาวนาอะไร เรื่องกลัวสัตว์ร้าย ด้วยเทียนที่พี่เขาให้ไว้ ก็ช่วยให้พอมองเห็น เพื่อนที่เจอแมงป่อง เขาไม่ได้จุดไฟเลยมองไม่เห็น"

"สำหรับกิจกรรมช้างท่องโลกชอบที่สนุกดี ถึงเราจะปิดตาแต่หูเรายังได้ยิน เดินตามเสียงไป สนุกครับ ระหว่างเดินมีความกลัวอยู่ กล้วเหยียบน้ำ สนุกเพราะไม่เครียด ช่วยเพื่อนวางแผน พูดเล่น คุยสนุกกัน ไม่เครียดและกิจกรรมสันทนาการที่ชอบเพราะช่วยให้คลายเครียดก่อนเข้าบทเรียนถ้าไม่มีก็จะเครียด ต้องทำให้สมองผ่อนคลายก่อนถึงจะเรียนรู้ได้ครับ"

เจ้าตัวสะท้อนว่าสิ่งที่ได้ประโยชน์จากค่ายครั้งนี้ มีหลายอย่างมาก "สิ่งที่ได้จากค่ายคือสมาธิ ความอดทน ความกล้า จะเอาเรื่องความกล้าและความอดทนไปใช้ กล้าคือกล้าอยู่คนเดียวมากขึ้น เรื่องความอดทน เวลาเราเล่นไม่ได้ดังใจก็จะเครียดตลอด โวยวายตลอด ซึ่งการแข่งเกมต้องใช้สมาธิสูง"

สำหรับในอนาคต "ออมสิน"อยากเรียนต่อช่างยนต์ และอีกความฝันหนึ่งคืออยากเป็นนักฟุตบอลแต่ไปต่อไม่ได้แล้ว "ผมอยากเป็นนักฟุตบอล เพราะชอบเล่นฟุตบอล ตอนเรียนก็เป็นนักกีฬาโรงเรียน ได้เป็นตัวแทนเขต แต่ที่บ้านไม่มีแรงส่งให้ผมเรียนต่อจึงไม่ได้เป็นนักกีฬาต่อ และผมมีปัญหากระดูกร้าวเพราะเคยโดนเข้าบอลหนักเกินไป่"

สุดท้ายเจ้าตัวฝันถึงอนาคตว่า "อยากมีงานดี ๆ ทำ เพื่อเลี้ยงพ่อแม่ เพราะตอนนี้พวกท่านลำบากอยู่ครับ" เป็นเยาวชนอีกคนที่น่าชื่นชม และสนับสนุนในความมุ่งมั่นตั้งใจสร้างอนาคตที่ดี ซึ่งตอนนี้ "ออมสิน" ก็สมัครเรียน กศน. มัธยมปลายเพื่อทำตามความฝันของตัวเองให้สำเร็จ พวกเราขอเป็นกำลังใจให้สู้ ๆ จนสำเร็จในที่สุด

"อยากมีงานดี ๆ ทำ เพื่อเลี้ยงพ่อแม่ เพราะตอนนี้พวกท่านลำบากอยู่ครับ"