เครือข่ายโรงเรียนวิจัยเพื่อท้องถิ่น จังหวัดสตูลและจังหวัดตรัง

เครือข่ายโรงเรียนวิจัยเพื่อท้องถิ่น จังหวัดสตูลและจังหวัดตรัง

วันที่ 11-12 กรกฎาคม 2555 ณ นกน้ำรีสอร์ท อ.เมือง จ.สตูล



เมื่อก่อนมีหน้าที่ไปรับไปส่งลูกเข้าโรงเรียนเพียงอย่างเดียว กิจกรรมที่ทำร่วมกับโรงเรียนมีน้อยมาก แต่หลังจากที่ทางโรงเรียนได้ประชุมผู้ปกครองว่าจะนำรูปแบบการสอนแบบใหม่มาใช้ในโรงเรียน “ม่าน” ระหว่างโรงเรียนและผู้ปกครองจึงถูกเปิดขึ้น การมีส่วนร่วมระหว่างกันจึงมากขึ้น เกิดความสนิทสนมกลมเกลียวระหว่างโรงเรียนและผู้ปกครองมากขึ้น
 

นางปราณี ชูยัง ผู้ปกครองในโรงเรียนไทรงาม จังหวัดตรัง เล่าว่า “เคยได้ยินข่าวมีนักกีฬาคนหนึ่ง แข่งบาส เขาบอกว่าเขาไม่เคยแพ้ใครเลยตั้งแต่แข่ง แต่พอมาครั้งนี้เขาแพ้ จนเขาช็อกเป็นเจ้าชายนิทราไปเลย”
 

สิ่งที่อยากให้ลูกของตนได้จากโรงเรียน คือความเสียสละ ไม่เห็นแก่ตัว อยากให้ลูกอยู่ในสังคมได้ ปรับตัวได้กับทุกอย่าง อยากให้เขาเป็นคนที่มีความพอดีในตัวเอง นอกเหนือจากการเป็นคนเก่งแล้ว  ตนมองว่าสิ่งสำคัญที่จะนำพาให้เด็กก้าวเข้าสู่ผู้ใหญ่และยืนอยู่ในสังคมได้นั่นคือการเป็นคนพอดี
 

แต่เด็กจะเป็นคนดีหรือไม่นั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่เพียงอย่างเดียว อีกส่วนหนึ่งตนเชื่อว่าการมีจิตสำนึกในตัวที่ดีของเด็กจะสามารถทำให้เด็กเป็นคนดี และยึดมั่นในแนวทางที่ดีได้ เด็กก็เปรียบเหมือนต้นไม้ ที่ต้องรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ช่วงแรก ๆ อาจต้องการการดูแลอย่างเหมาะสม เด็กก็เช่นเดียวกัน หากต้องการให้เด็กก้าวไปสู่การเป็นคนดี ก็ต้องปลูกฝังจิตสำนึกที่ดีตั้งแต่วัยเยาว์ อยากให้เด็กรักการอ่าน ก็ต้องฝึกให้อ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก
 

เมื่อก่อนตนเองมีหน้าที่ไปรับไปส่งลูกเข้าโรงเรียนเพียงอย่างเดียว กิจกรรมที่ทำร่วมกับโรงเรียนมีน้อยมาก แต่หลังจากที่ทางโรงเรียนได้ประชุมผู้ปกครองว่าจะนำรูปแบบการสอนแบบใหม่มาใช้ในโรงเรียน ม่านระหว่างโรงเรียนและผู้ปกครองจึงถูกเปิดขึ้น การมีส่วนร่วมระหว่างกันจึงมากขึ้น เกิดความสนิทสนมกลมเกลียวระหว่างโรงเรียนและผู้ปกครองมากขึ้น
 

ทุกวันศุกร์ของสิ้นเดือนทางโรงเรียนจะมีกิจกรรม คนดีวิถีพุทธ ทางโรงเรียนก็จะนิมนต์พระ และคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านมาร่วมกิจกรรมด้วยกัน ผู้ปกครองก็จะมารวมตัวช่วยกันทำกับข้าวให้โรงเรียน เมื่อถึงวันอังคารของทุกสัปดาห์ทางโรงเรียนจะมีวิชาวิจัยทุกตอนเช้า ผู้ปกครองก็จะไปร่วมด้วย เช่น การพานักเรียนออกไปเก็บขยะเป็นกิจกรรมพัฒนาหมู่บ้าน ซึ่งครูก็ให้เด็กคิดวัตถุประสงค์ ประโยชน์ที่ได้รับ จากโครงการนี้ ถือเป็นจุดเริ่มต้นเล็ก ๆ แต่เต็มไปด้วยประโยชน์  
 

เดิมลูกสาวอ่อนวิชาภาษาอังกฤษ และไม่ชอบเรียน มักจะมาบ่นให้ที่บ้านฟัง ตนจึงหาวิธีที่จะทำให้เด็กอยากเรียนภาษาอังกฤษ โดยการพาเด็กออกไปข้างนอก พาไปเดินเล่น แล้ววาดรูปให้เด็กระบายสี โดยรูปที่วาดก็จะเป็นคำศัพท์ให้เด็กจำ เช่น ออกไปข้างนอกเห็นนก ก็วาดรูปนก พร้อมเขียนคำว่า Bird ให้ลูกสาวของตนระบายสี เด็กก็จะเพลิดเพลิน และค่อย ๆ ซึมซับคำศัพท์ไปทีละน้อย  ส่วนวิชาภาษาไทยเมื่อลูกสาวเรียนภาษาไทยแล้วกลับมาถามตนว่า หัวใจปลาซิวเป็นอย่างไร ตนเลยมาเปรียบเทียบและอธิบายให้ลูกฟังว่า ปลาซิวมีขนาดเล็กมาก ถ้าเอามาเปรียบเทียบกับหัวใจ แล้วอธิบายที่มาที่ไปของสุภาษิตนี้ให้ลูกฟัง จนเด็กนึกภาพออกเขาก็จะเข้าใจสุภาษิตคำนี้มากขึ้น
 

“พอไปโรงเรียนครูสอนว่ากินเหล้ามันไม่ดี การพนันมันไม่ดี แต่พอกลับมาถึงบ้าน พ่อใช้ให้ลูกไปซื้อเหล้า ลูกก็จะงงว่าจะทำอย่างไรดี ขัดคำสั่งพ่อแม่ ครูก็บอกว่าไม่ดีต้องกตัญญู มันก็จะขัดแย้งกันทันทีในความคิดเด็ก”
 

ไม่ใช่โรงเรียนเท่านั้นที่เป็นผู้ดูแลเด็ก แต่ผู้ปกครองก็ถือเป็นส่วนร่วมสำคัญที่จะนำพาและเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เด็ก ในเมื่อเด็กเรียนในโรงเรียนมาแล้วว่าอะไรดีอะไรไม่ดี ผู้ปกครองจึงต้องทำเป็นแบบอย่างที่ดีให้ได้ด้วย