ความในใจที่มีต่อป่าต้นน้ำ

ป่าต้นน้ำแหล่งน้ำเพื่อชีวิต เนรมิตทุกสิ่งอย่างบนโลกนี้
สร้างโลกสวยสดใสเขียวขจี ปัฐพีเป็นสุขทั่วถิ่นหล้า
จุดสร้างสรรค์ศิลปะเสียงดนตรี ให้ทุกที่มีสุขทั่วผืนป่า
ทรัพยากรป่าไม้มีคุณค่า โปรดรักษาอนุรักษ์ป่าไม้เอย

นับว่าเป็นความพิศวงของโลกเราที่มีสรรพสิ่งมีชีวิตหลายชนิดโดยใช้วิวัฒนาการมาหลายร้อยปีแล้ว สรรพสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นทรัพยากรธรรมชาติที่มิอาจประเมินค่าได้ ตลอดระยะเวลา 600 ล้านปีที่ผ่านมา สรรพสิ่งมีชีวิตได้ถือกำเนิดขึ้นตลอดเวลา แต่มนุษย์เรา ไม่รู้จักใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่มีอยู่อย่างจำกัด ป่าต้นน้ำกำลังถูกภัยคุกคามสัตว์กว่าครึ่งกำลังจะสูญพันธ์ไป น่าเสียดายยิ่งนักที่ป่าต้นน้ำกำลังจะหมดไป โดยที่มนุษย์เราไม่รู้ตัว

เมื่อโลกก้าวสู่ยุคโลกาวิวัฒน์มนุษย์ต่างพากันสร้างสิ่งปลูกสร้าง วิ่งตามกระแสนิยมโดยไม่ได้คำนึงถึงผลที่จะเกิดตามมาเลย หากมนุษย์ยังทำกันอยู่แบบนี้แล้ววันข้างหน้า ยังจะเคยเห็นและรู้จักต้นไม้กันอยู่หรือเปล่า ป่าไม้เปรียบเสมือนขาข้างหนึ่งของเรา หากวันใดไม่มีป่า ก็เปรียบเหมือนเราที่ไม่มีขาจะเดินไปข้างหน้าได้อย่างไรกัน ดิฉันในฐานะมนุษย์โลกคนหนึ่ง อยากตอบแทนและร่วมกันพัฒนาป่าต้นน้ำให้อยู่กับเราไปนานๆ เป็นขา ในการเดินเข้าไปข้างหน้า แม้จะมีอุปสรรค์ใดๆ ก็ตาม


ความรู้สึกหลังค่ายต้นกล้าศิลปะ

ตั้งแต่วันที่ 16 เข้าค่ายเป็นวันแรกที่อุทยานศรีน่านฉันรู้สึกดีใจ และรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกได้เจอกับเพื่อนๆต่างจังหวัดด้วยตอนแรกก็ไม่ค่อยชอบนักเพราะอากาศที่นั้นหนาวมากไม่เคยได้สัมผัสกับอากาศหนาวๆแบบนี้มาก่อนและสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากที่สุดคือ ครูเป้สีน้ำ พระเอกของเราเองค่ะตื่นเต้นมากที่ได้พบครูเป้เพราะได้ยินชื่อเสียงของท่านมานานแล้ว ถึงค่ายวันแรก ยังไม่ได้เรียนเรื่องสีภาพก็ได้นั่งร้องเพลงกับครูเป้ในวันที่ 17 ฉันตื่นตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพื่อไปดูพระอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับเพื่อนในค่ายถึงฉันจะเป็นคนน่านแต่ก็ไม่เคยได้เห็นอะไรแบบนี้ไม่เคยดูพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยได้ขนาดนี้วันนี้ครูเป้ได้สอนเทคนิคการวาดภาพถึงฉันจะไม่ค่อยชอบศิลปะสักเท่าไหร่แต่ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เช้าวันนี้พวกพี่ในค่าย ให้เอาสิ่งของแทนตัวเองชอบกิจกรรมนี้มากๆฉันเลือกใบไม้แทนตัวเองฉันสื่อความหมายมันว่าตอนแรกที่ฉันยังไม่มาเข้าค่ายฉันก็เห็นใบไม้ มันก็แค่ใบไม้ข้างถนน ไม่มีอะไรมาก แต่พอมาเข้าค่ายนี้ฉันมองใบไม้ข้างถนนเป็นสิ่งมีค่าใบไม้ที่หล่นก็เหมือนคนพอเราเริ่มแก่เริ่มชรา ก็ตายลงในที่สุดฉันได้แนวคิดจากเพื่อนๆในกลุ่มและฉันก็เอาแนวคิดดีๆเหล่านั้นมาใช้กับฉันบ้าง วันที่ 18 วันนี้เป็นวันสุดท้ายรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้จากกันแล้วเห็นเพื่อนๆกอดคอกันร้องไห้อยากร้องไห้มาก ต้องขอขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทุกท่าน พี่ค่ายทุกคนที่คอยสอนและดูแลเอาใจใส่เราขนาดนี้ ประโยชน์ที่ได้รับจากค่ายนี้ฉันจะนำไปขยายผลให้กับคนในชุมชนฉันจะทำให้ดีที่สุดค่ะ