จากข้อมูลที่กล่าวมาแล้วจะเห็นได้ว่าโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัยเป็นโรงเรียนขนาดใหญ่มีจำนวนผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นจำนวนมาก(รวมถึงจำนวนผู้ปกครองนักเรียน และนักเรียนเก่า) ซึ่งถ้ามองในทางเศรษฐกิจก็จะพบว่าเป็นแหล่งขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจที่สำคัญของจังหวัดเชียงใหม่ ในปีการศึกษา 2547นักเรียนชมรมรักษ์สิ่งแวดล้อมในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ได้ทำการสำรวจค่าอาหารและค่าขนมของนักเรียนตั้งแต่ระดับปฐมวัยจนถึงระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 ว่าภายใน 1 วันนักเรียนนำเงินมาใช้จ่ายในโรงเรียนเท่าไร ผลการสำรวจใน 1 วันพบว่าค่าเฉลี่ยของจำนวนเงินที่นักเรียนนำมาใช้จ่ายเป็นค่าอาหารกลางวันและค่าขนมเฉลี่ย 40 บาทต่อคนต่อวัน คิดเป็น 40x 6,230 บาท = 249,200 ถ้า 1 สัปดาห์ (5วัน) 249,200 x 5 = 1,246,000 บาท ถ้า 1 เดือน (4สัปดาห์) 1,246,000 x 4 = 4,984,000 บาท ถ้า 1 ปีการศึกษา (พ.ค.-ก.ย. และ พ.ย.-ก.พ. (9เดือน)) 4,984,000 x 9= 4,4856,000 บาท จะเห็นได้ว่าเฉพาะเงินค่าอาหารกลางวันและค่าขนมใน 1 ปีการศึกษา (9 เดือน) มีเงินหมุนเวียนในโรงเรียนถึง 4,4856,000 บาท ทั้งนี้ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายอย่างอื่น เนื่องจำนวนเงินที่นำมาคิดนี้เป็นเงินที่นำมาใช้จ่ายเป็นค่าอาหารและค่าขนม ลองคิดว่าถ้าคิดค่าขยะที่เกิดจากอาหารและขนมเพียง 1 % ใน 1 ปีการศึกษารวมเป็นเงินถึง 44,856 บาท ทางโรงเรียนได้ตระหนักและเห็นถึงปัญหาที่จะตามมาจึงแสวงหาวิธีการและแนวทางแก้ไข เช่น รณรงค์เรื่องการประหยัด การลดปริมาณขยะ การคัดแยกขยะ ข้อคันพบจากการดำเนินกิจกรรม พบว่า ” สิ่งที่ได้ดำเนินการไปนั้นไม่ยั่งยืน เพราะมันไม่ได้เกิดจากแรงภายในของนักเรียน” โจทย์ที่โรงเรียนได้รับคือ “ ทำอย่างไรจะสร้างแรงภายในตัวของนักเรียนให้สำนึกถึงการประหยัดและการใช้จ่ายเงินในแต่ละวัน ”