เด็ก หนุ่มที่เติบโตท่ามกลางวิถีชีวิตคนริมคลอง มีสนามเด็กเล่นเป็นคลองน้ำ เชี่ยวที่ใสสะอาดไหลผ่านหน้าบ้านให้เขากับเพื่อนๆ ในชุมชนได้กระโดดและว่ายน้ำเล่น และได้เห็นคุณตาคุณยายนั่ง เรือผ่านลำคลองออกไปหาปลาบริเวณป่าชายเลน ภาพอดีตที่เด็กหนุ่มคนนี้ยังคงจำได้มิลืมเลือน แต่เมื่อน้องฮา เริ่มเติบใหญ่ คลองน้ำเชี่ยวก็เริ่มสกปรก มีขยะลอยอยู่มากมาย “หมู่บ้านเรามีคลองน้ำเชี่ยวเป็นจุดเด่น ไม่อยากให้ใครมา ว่า จุดเด่นของเราสกปรก ตอนเด็กเป็นคนชอบเล่นน้ำคลอง น้ำคลองยังสะอาดอยู่ พอมีน้องสาวก็อยากให้น้องได้เล่น น้ำคลองที่สะอาดด้วย และด้วยตาผมเป็นชาวประมง จึงอยากให้เขาจับปลาได้เยอะๆ หากคลองสกปรกปลาคงน้อยลง” ความรู้สึกของน้องฮา ที่กลายเป็นแรงผลักดันให้เด็กหนุ่มที่กำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 วิ่งเข้าไปขันอาสาช่วยป้าเยาวภาที่กำลังเก็บขยะอยู่ในคลองน้ำเชี่ยว อย่างมิได้รังเกียจกับขยะที่จะต้องช่วยเก็บขึ้นมา
น้อง ฮา จึงเข้าไปช่วยป้าเยาวภา และผู้ใหญ่ รวมทั้งเด็กๆ ที่เริ่มเข้ามาขันอาสาช่วยกันเก็บขยะ ทุกครั้งที่มีกิจกรรมเก็บขยะเกิดขึ้น หลังจากนั้นน้องฮา จึงเป็นแกนนำหลักอีกคนที่ช่วยป้าเยาวภาและพี่แอน ชักชวนเด็กๆ ในชุมชนมารวมกลุ่มทำกิจกรรมและตั้งกลุ่มเยาวชน ฅ.ต้นน้ำ ขึ้น น้องฮา จึงเป็นแกนนำหลักอีกหนึ่งคนที่ช่วยน้องฟาลิมา กระจายข่าว นัดหมายเพื่อนๆ ในกลุ่มทำกิจกรรมกัน และเขียนโครงการขอรับการสนับสนุนต่างๆ จากแหล่งทุน อีกทั้งคอยช่วยเหลือแบ่งเบาภาระงานของป้าเยาวภาในการทำกิจกรรมฟื้นฟู ทรัพยากรตามความถนัดและกำลังความสามารถที่จะช่วยได้ ทำให้น้องฮาได้รับความรู้มากมายจากวิทยากรที่มาให้ความรู้ ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำ อาทิเช่น ระเบิดจุลินทรีย์ “ตอนแรกไม่รู้จักด้วยซ้ำ” การเปลี่ยนแปลงมากมายที่เกิดขึ้นกับตัวน้องฮา ทั้งกล้าคิด กล้าทำ กล้าพูด มีความรับผิดชอบ มีวุฒิภาวะ รู้จักชุมชน (ประวัติศาสตร์ ประเพณี วัฒนธรรม) จากการทำหน้าที่เป็นมัคคุเทศก์น้อย ทำให้วันนี้น้องฮารู้สึก “รักบ้านเกิดมากกว่าเดิม เพราะชุมชนน่าอยู่มากขึ้น” และยังคงยืนหยัดที่จะช่วยผู้ใหญ่ในชุมชนดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมในคลองน้ำ เชี่ยวให้ดีต่อไป
