นางเยาวภา ภูมิมาโนช หรือ “ป้าเยาวภา” อายุ 40 ปี 

สมาชิกสภาเทศบาลตำบลน้ำเชี่ยว

เยาว ภา ภูมิมาโนช หนึ่งในแกนนำพี่เลี้ยงหลักของกลุ่มฅ. ต้นน้ำ ที่ช่วยกัน ดูแล และ ฟื้นฟูทรัพยากรป่าชายเลนที่เสื่อมโทรมให้กลับมาสมบูรณ์ดังเดิมของชุมชนบ้าน ท้ายเขาและพวงท้ายด้วยตำแหน่งสมาชิกสภาเทศบาลตำบลน้ำเชี่ยว  ป้าเยาวภา เข้าร่วมกลุ่มกับคนในชุมชนเพื่อร่วมฟื้นฟูดูแลทรัพยากรป่าชายเลนที่ เป็น ฐานทรัพยากรในท้องถิ่นให้คงความสมบูรณ์ ไว้เป็นแหล่งอาหาร และกำบังคลื่นลมให้กับคนในชุมชนจนถึงปัจจุบันนี้

การ ลงมือทำ “เก็บขยะ” โดยไม่รีรอให้คนในชุมชนมีจิตสำนึกและหันมาช่วยกันรักษาความสะอาดในชุมชน ไม่ทิ้งขยะลงในคลองน้ำเชี่ยว เป็นการจุดประกายให้เยาวชนในชุมชนหลายคนร่วมลงมือปฏิบัติการและนำไปเป็น แบบอย่าง ป้าเยาวภา กลายเป็นแกนนำหลักที่เชิญชวนให้เด็กๆ เยาวชนร่วมทำกิจกรรมเก็บขยะในคลอง และจัดตั้งกลุ่มเยาวชน ฅ.ต้นน้ำขึ้น เพื่อหวังให้พลังเยาวชนได้ช่วยกันดูแลรักษาคลองน้ำเชี่ยวกันต่อไป อีกทั้งจะเป็นแรงผลักดัน ให้คนในชุมชนเห็นเป็นแบบอย่างและมีจิตสำนึกในการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม หลังจากการรวมกลุ่มเยาวชนอย่างเป็นทางการ ป้าเยาวภา จึงกลายเป็นพี่เลี้ยงของกลุ่มเยาวชนโดยมิได้รู้ตัว และคอยชักชวนกลุ่มเยาวชนทำกิจกรรมต่างๆ นั่นคือ ป้าเยาวภา เป็นเสมือหัวหน้านำขบวน และมีกลุ่มเยาวชนเป็นแนวร่วมในการขับเคลื่อน ทั้งการฟื้นฟูความสะอาดให้กับลำคลอง การรณรงค์ปลูกจิตสำนึกให้กับคนในชุมชน และการปลูกป่าฟื้นฟูทรัพยากรป่าชายเลน นอกจากนี้ ป้าเยาวภา ยังหยิบยื่นโอกาสให้กับเยาวชนได้ออกไปเรียนรู้หาประสบการณ์ใหม่ๆ จากภายนอก เมื่อมีหน่วยงานหรือองค์กรต่างๆ เชิญชวนหรือแจ้งข่าวผ่านมาทางเทศบาลตำบลน้ำเชี่ยว  ดังนั้นบทบาทหน้าที่ในการขับเคลื่อนกิจกรรม จึงเป็นหน้าที่ของพี่เลี้ยงอย่างป้าเยาวภาเป็นหลัก และกิจกรรมอื่นๆ ที่เกิดขึ้นจะเป็นลักษะการเข้าไปร่วมกิจกรรมของหน่วยงานเสียมากกว่าด้วยการ ชักชวนของป้าเยาวภาอีกเช่นกัน 

ณ วันนี้ แม้พี่เลี้ยงคนนี้เริ่มมีความท้อแท้กับการไม่ได้รับความร่วมมือจากคนในชุมชน และเห็นการทำกิจกรรมที่ผ่านมาในด้านต่างๆ ของกลุ่มเยาวชน ป้าเยาวภายังรู้สึกว่ากิจกรรมที่ทำมาส่งผลให้เกิดการพัฒนาทั้งต่อตัวเยาวชน เอง กลุ่มเยาวชน และชุมชน อยู่ในระดับปานกลาง เยาวชนบางคนกล้าแสดงออกและกล้าพูดกับคนภายนอก แต่ส่วนใหญ่ยังไม่กล้าแสดงความคิด หลายคนยังไม่กล้าตัดสินใจ กลุ่มมีสมาชิกเพิ่มมากขึ้นในช่วงแรกๆ การแก้ปัญหาภายในกลุ่มด้วยตัวเยาวชนเองยังมีน้อย การพัฒนาชุมชนได้เพียงด้านสิ่งแวดล้อม แต่พัฒนาจิตใจคนในชุมชนได้เพียงเล็กน้อย  แม้กระนั่นป้าเยาวภายังคงไม่ท้อถอยอยากที่จะทำกิจกรรมกับกลุ่มเยาวชน ฅ.ต้นน้ำต่อไป เพราะหวังว่าสักวันการทำ กิจกรรมและการเรียนรู้ผ่านการขับเคลื่อนจะส่งผลให้กลุ่มเยาวชนได้พัฒนาทักษะ และศักยภาพมากขึ้นกว่าเดิม และแกนนำเยาวชนอาจจะสามารถขยับขึ้นมาทำหน้าที่แทนตนได้ในอนาคต