การ
ทำงานคลุกคลีอยู่กับพี่น้องชาวเขาทั้งเผ่าม้ง เย้า มูเซอ กะเหรี่ยง และลาว
เป็นเวลา 10 ปี
ในโครงการอาสาพัฒนาของกลุ่มคริสเตียนและเครือข่ายสหประชาชาติที่จังหวัดน่าน
กลายเป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งสำหรับการกลับมาทำงานที่บ้านต๊ำซึ่งเป็นภูมิ
ลำเนา โดยเริ่มจากเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน คณะทำงานประชาคมเอดส์ตำบลบ้านต๊ำ
กลุ่มแม่บ้าน อสม. ศูนย์พัฒนาเด็กและครอบครัว
อาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ คณะกรรมการพัฒนาสตรีระดับตำบล
รวมทั้งการเป็น “แม่สุ่ย” ของเด็กเยาวชนบ้านต๊ำ ซึ่งแสดงถึงความผูกพัน
ความเชื่อใจและความไว้วางใจที่ “แม่สุ่ย” มีต่อเด็กเหล่านี้
แรงบันดาลใจและความฝัน
ปัญหา
เด็กเยาวชนติดยาเสพติด ไม่ไปโรงเรียน ติดเกมส์ ดื้อรั้นหัวแข็ง
เนื่องจากสภาพปัญหาทางครอบครัว ทำให้ “แม่สุ่ย” คิดหาทางช่วยเหลือ
ด้วยการเข้ามาทำกิจกรรมในโบสถ์ (คริสเตียน) ทุกวันเสาร์อาทิตย์
ชักชวนเด็กเยาวชนทำกิจกรรมร้องเพลง พร้อมๆ
กับการทำความรู้จักกับเด็กและนำไปสู่ความไว้วางใจ ให้คำปรึกษา
และช่วยเหลือเด็กที่มีปัญหา
(สิ่งที่อยากฝากไว้)
“บาง
ครั้งการกระทำที่เด็กทำ เป็นเรื่องของชีวิตประจำวันของวัยรุ่น
แต่อาจเป็นสิ่งที่ขัดหูขัดตาผู้ใหญ่ ดังนั้น ผู้ใหญ่ต้องเปิดใจยอมรับ
แต่ถ้าบางเรื่องเป็นสิ่งที่ไม่สมควร ต้องช่วยชี้แนะว่าควรทำแบบไหน
ต้องค่อยๆ พูดไม่ใช่ชี้สั่งๆ ว่าต้องทำแบบนี้ เพราะเด็กจะไม่ชอบ
ต้องค่อยแลกเปลี่ยนความเห็นกันว่าแบบไหนดี แล้วดีอย่างไร คำพูด
และคำสั่งสอน น่าจะสะกิดใจเยาวชนเหล่านี้บ้าง ให้เชื่อฟัง เปลี่ยนแนวคิด
เลิกทำในสิ่งที่ไม่ดี และเสี่ยงต่ออนาคตของตนเอง”
