พรทิพย์ คำมีสี
นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4/3 โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 56 จังหวัดน่าน
ตำแหน่งที่ได้รับในโครงการต่างๆ
ประวัติและผลงาน
ความรู้สึกที่มีต่อ ป่าต้นน้ำ

               ธรรมชาตินี้มีคุณค่ากับทุกชีวิตโดยเฉพาะแม่น้ำลำธาร ที่ทำให้เรา มีกินมีใช้ และต้นไม้หลายๆต้นก็ให้อากาศที่บริสุทธิ์ และทำให้เรามีลมหายใจที่สดชื่น หากนับวันธรรมชาติได้ถูกทำลายลงไป เราก็จะรู้สึกว่ามันแย่สำหรับคนที่อยู่ตามป่าตามเขา ดิฉันขอยกตัวอย่าง เช่นหมู่บ้านของดิฉันมีการตัดไม้ทำลายป่าเพื่อการเกษตร เพื่อนำต้นไม้ไปขาย เพื่อนำมาสร้างบ้านสิ่งต่างๆ เหล่านี้คือการเห็นแก่ตัว การทำไร่ก็ทำให้น้ำในลำห้วยไม่สะอาด สัตว์ที่อาศัยอยู่ในน้ำก็ตายหรือสูญพันธุ์ ไม่ค่อยจะมีหายากขึ้น และน้ำก็เป็นสารเคมี ที่เกิดจากการพ่นยาผู้คนไม่กล้ากินน้ำในลำห้วย และทำให้น้ำแห้งแล้ง ต้นน้ำที่เคยอุดมสมบูรณ์ก็กลายเป็นต้นน้ำที่เหือดแห้งไปในที่สุด
              สิ่งที่เข้าใจมาโดยตลอดคือทุกคนรู้ว่าจะต้องปลูกต้นไม้ หยุดทำลายป่าแต่ก็ไม่ทำเพราะเห็นแก่ตัว การปลูกต้นไม้นั้นง่าย แต่กว่าต้นไม้จะโตก็เป็น ๑๐-๒๐ปี แล้วต้นไม้ที่ถูกตัดไปทุกวันก็ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
               สำหรับดิฉันคิดว่าทุกคนควรจะปฏิบัติตามสิ่งที่เขาห้ามและมาช่วยกันรณรงค์และให้เลิกคิดว่า “รู้แต่ไม่ทำ” โลกจะได้สดใสและน่าอยู่มากขึ้น


ความรู้สึกหลังค่ายต้นกล้าศิลปะ


                 หลังจากที่กลับมาก็รู้สึกว่าไม่อยากกลับมาเพราะตอนอยู่ที่ค่ายมีความสุขเวลาที่ได้รับลมหนาว ได้รับความรู้มากมายหลายอย่าง และได้รับความยินดีในดินแดนของป่าไม้
จากที่ดิฉันได้ร่วมเข้าค่ายเป็นเวลา 3 วัน 2 คืนนี้ มีความภาคภูมิใจที่ได้เรียนรู้ศิลปะกับอาจารย์ เป้สีน้ำและได้รับความรู้หรือเทคนิคในการใช้สีน้ำ รู้สึกดีใจมากและมีความสุขคือการได้ดูได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าๆ ดิฉันไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้าและสวยขนาดนี้เลยได้ถ่ายรูปธรรมชาติสวยๆ ต้นไม้สีเขียวๆมันมีความรู้สึกที่มีความสุขที่สุด ดิฉันไม่อยากกลับมาเลยเมื่อกลับมาแล้วอยู่ที่นี่ก็ไม่มีโอกาสได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า สูดอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้าๆ
                ดิฉันอยากให้มีค่ายแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราทุกคนก็จะอยู่และเข้าค่ายที่ทำให้เรารักธรรมชาติได้มากขึ้นอย่างนี้ตลอดไป ขอบคุณค่ะ