จุดเปลี่ยนของฉัน
อนุชา โรจน์บุญชู


“จุดเปลี่ยนของฉัน”

ก่อนเข้าร่วมโครงการเป็นคนอารมณ์ร้อน หงุดหงิด เพราะเหมือนถูกเลี้ยงมาด้วยอาการตามใจมาโดยเฉพาะเป็นลูกคนแรก แต่พอเข้าร่วมโครงการแล้วกับทำให้เราต้องปรับตัวเข้ากับน้องๆเพราะทุกคนต่างพ่อแม่ต่างที่มาแล้วอาจจะโดยเลี้ยงมาแบบตามใจแบบเราก้อได้อีกอย่างเด็กก็คือเด็กมีเล่นมีโวยวายเป็นเรื่องธรรมดาที่เราต้องปรับตัวเพื่อที่จะอยู่ร่วมกันกับคนหมู่มากกิจกรรมเหล่านี้ก็ทำให้เราที่จะสามารถควบคุมอารมณ์ได้แต่ถ้าจะถามว่ามันหายไปจากตัวเราหรือป่าวคงบอกได้ว่ามันไม่ได้หายเพียงแค่เรายอมรับและเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนมันกิจกรรมที่ร่วมทำยังสอนเราได้ใช้กระบวนการวางแผนการคิดในชีวิตของเราได้อีกเพราตัวผมเองจะเป็นคนที่คิดกับเรื่องชีวิตของอนาคตได้ค่อนข้างเกินเด็กเพราะเป็นคนมีความฝันอยากทำงานเลี้ยงพ่อแม่น้องให้สบายเลยฝันอยากมีอาชีพเป็นครูหรือข้าราชการเพราะเป็นอาชีพที่มั่นคงเจ็บป่วยหรือสวัสดิการต่างๆย่างที่ทุกคนทราบกันอยู่แล้วมันเป็นอะไรที่มั่นคงเลยทีเดียวก็ว่าได้นี่ไงต้องขอขอบคุณกิจกรรมที่สอนให้เราได้มีกระบวนการวางแผนการคิดที่เราจะนำมาใช้ในชีวิตกิจกรรมยังสอนเรื่องราวต่างๆที่สามรถนำมาไปประกอบอาชีพในชีวิตได้อีกส่วนตัวเป็นคนชอบขายของมาตั้งแต่ ปวช.แล้วเพราะเป็นการหาเงินมาซื้อของที่ต้องการอีกอย่างยังเป็นการแบ่งเยาภาระของพ่อแม่ได้อีกกิจกรรมยังสอนให้เราเป็นคนประหยัดพอเพียงส่วนเรื่องของจิตอาสาแต่ก่อนก็จะเป็นคนไม่ค่อยช่วยใครอะไรที่ไม่สนใจก็ไม่ทำแต่พอเข้าร่วมกิจกรรมแล้วกับกลายเป็นอยากทำซะอย่างงั้นไปเพราะเราได้ช่วยเหลือใครหลายๆคนได้ทำขนมแจกได้แจกยาตอนน้ำท่วมได้ทำเสื้อชีพการปลูกข้าวโพดและอย่างอื่นอีกมากมายเลยเต็มที่กับกิจกรรมทุกๆกิจกรรมกับทุกโครงการส่วนความภูมิใจก็แน่นอนมีคนชมเราให้พ่อแม่ฟังมีคนรู้จักเรามากขึ้นได้ทำงานจิตอาสาได้ช่วยเหลือคนได้ช่วยพ่อแม่หาเงินเพื่อแบ่งเบาภาระเพราะส่วนตัวเป็นคนใช้เงินเก่งอยู่พอตัวเพราะการที่เรายิ่งเรียนสูงค่าใช้จ่ายก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นมันก็เป็นความภูมิใจมากเพราะส่วนตัวผมเองนั้นอยากได้ของอะไรจะเก็บเงินซื้อเองน้อยครั้งที่จะขอพ่อแม่เพราะเราเข้าใจว่าการหาเงินแต่ละบาทนั้นค่อนข้างเหนื่อยเลยทีเดียวมันทำให้เราภูมิใจนะกับการที่เราได้ช่วยแบ่งเบาภาระก็ต้องบอกว่าต้องขอขอบคุณมูลนิธิสยามกัมมาจลที่จัดทำโครงการดีๆแบบนี้ขึ้นเพราะจะมีเด็กสักกี่คนที่จะมีโอกาสได้ทำกิจกรรมอย่างนี้เหมือนเรา “เพราะจุดเปลี่ยนของฉันคือ...การได้ใช้ชีวิตแบบมีการวางแผนได้เป็นคนมีจิตอาสาช่วยเหลือผู้อื่นเป็นคนควบคุมอารมณ์ได้และสุดท้ายยังได้มีการพัฒนาศักยภาพของเราให้ดีขึ้นมาเรื่อยๆ เพื่อที่จะพัฒนาชุมชนของเราให้ดียิ่งขึ้น