"ถ้าเราเชื่อมั่นว่าเขาทำได้ และนำกระบวนการดีๆไปเติมเต็มให้กับเขา แล้วคุณจะเห็นสำนึกรักถิ่นบ้านเกิดที่เบ่งบานออกมาจากข้างในของเด็กๆทุกคน"
วันนี้น้องๆทีมจุ๊เมิญสลัดความอายและความไม่กล้าทิ้งไป และเริ่มทำการฝึกละคร ที่น้องๆบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันต่างจากการแสดงละครที่น้องๆเคยเห็นมาโดยสิ้นเชิง. มันง่าย. ไม่ต้องพูดเยอะ เห็นภาพเป็นฉากๆ ที่สำคัญฝึกให้น้องๆต้องคิดร่วมกันอยู่ตลอด จากนี้น้องๆจะไปฝึกคิดฉากต่างๆกันต่อก่อนจะเริ่มมาฝึกการใส่คำพูดกันต่อไป
ตอนแรกเห็นน้องๆอายไม่กล้า. แต่พอค่อยๆพาน้องๆเรียนรู้ไปทีละขั้นตอน ความั่นใจก็เกิด สุดท้ายจึงเกิดเป็นเรื่องราวของฉากที่ประทับใจมากๆ การที่พี่เลี้ยงแบบพวกผมได้ไปฝึกอบรมไปเติมเต็มความรู้เรื่องต่างๆมา สิ่งที่ทำให้ไม่เสียเปล่า. คือการเอามาใช้อยู่ตลอด. มันเป็นเหมือนลิ้นชักที่ใช้เก็บความรู้ยิ่งมีลิ้นชักมากเมื่อถึงเวลาเราก็เปิดลิ้นชักความรู้นั้นมาใช้ได้ทันที สองครั้งกับการเข้าร่วมครูพักลักจำในการอบรมละครเพื่อการเปลี้ยนแปลง วันนี้ผมได้มีโอกาสส่งต่อให้กับน้องๆทีมจุ๊เมิญ ซึ่งกำลังเตรียมพร้อมและตั้งใจอย่างเต็มที่ที่จะบอกเล่าเรื่องราวของจุ๊เมิญให้กับเพื่อนๆในโรงเรียนและคนในชุมชนรับรู้
ในขณะที่คนอื่นๆรีบกลับบ้านแต่น้องๆเลือกที่จะเอาเวลามาฝึกซ้อมละครเพื่อถ่ายทอดประเพณีที่ดีงามของชุมชน นี่ละมั้งครับที่เราเรียกกันว่า. "สำนึกพลเมือง"