|
|
เมื่อ 4 วันที่ผ่านมาน้องๆ ทีมจุ๊เมิญ ส่งรูปการทำกิจกรรมมาให้ผมดู พร้อมทั้งบรรยายใต้ภาพว่า "วันนี้เรามาทำหน้าที่ดีเจน้อยเพื่อสื่อสารเรื่องราวของจุ๊เมิญให้น้องๆและเพื่อนๆในโรงเรียนได้รับรู้ ก่อนที่พวกเราจะไปฝึกซ้อมละครและนำไปแสดงในคาบลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้"
นั่นแน่!!! หลายคนคงคิดว่าที่อื่นเขาก็ทำกันการให้เด็กนักเรียนมาฝึกเป็นดีเจและประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน ไม่เห็นจะยิ่งใหญ่หรือแปลกตรงไหนเลย ผมก็เลยจะมาบอกเล่าความยิ่งใหญ่ในมุมของเด็กๆให้ฟัง
1.) ข้อมูลที่น้องบอกเล่าเรื่องจุ๊เมิญไม่ใช่ข้อมูลในอินเตอร์เน็ท แต่มันคือข้อมูลที่น้องลงไปรวบรวมจากคนในชุมชนเอง
2.) น้องๆไม่ได้ลงชุมชนเพียงแค่ครั้งหรือสองครั้งแต่น้องๆลงไปกว่าสิบครั้งทั้งหลังเลิกเรียนและเสาร์อาทิตย์
3.) น้องๆไม่ได้ลงไปเพียงแต่สอบถามให้เสร็จๆ แต่น้องๆมีการเตรียมชุดคำถาม มีการกำหนดเป้าหมายและมีการกลับมาถอดบทเรียนร่วมกัน
4.) การมาทำกิจกรรมของน้องๆไม่ใช่เพียงการมารวมกลุ่มกันเอง แต่มีครูพี่เลี้ยงที่คอยทำหน้าที่เอื้อให้น้องได้เรียนรู้ และลงทำกิจกรรมกับน้องๆทุกครั้งไม่เว้นแม้แต่เสาร์อาทิตย์
5.) น้องๆไม่ใช่นักพูด ไม่ใช่คนที่กล้าจะลงไปทำอะไรกับชุมชนแต่การลงไปเรียนรู้บ่อยๆทำให้วันนี้น้องๆกล้าที่จะลุกมาจับไมค์และพูดอย่างมั่นใจและเสนอตัวที่จะมาบอกเล่าเรื่องราว
6.) น้องๆทำกิจกรรมผ่านทีมที่ผ่านการทะเลาะ การไม่เข้าใจกัน การจัดการเวลาไม่ได้ แต่ก็ยังรวมกันจนสามารถรวบรวมข้อมูลมาบอกเล่าต่อได้
7.) ข้อมูลที่ได้มานั้นเป็นข้อมูลที่ถูกส่งต่อมาจากคนอีกรุ่นในชุมชน เป็นคุณค่าของชุมชนที่กำลังจะสูญหาย การเก็บรวบรวมข้อมูลของน้องๆครั้งนี้จึงมากกว่ามาทำโครงการให้เสร็จ แต่คือการส่งต่อความรู้ของชุมชน
8.) สุดท้ายผมว่าน้องๆกำลังถ่ายทอดเรื่องราวของชุมชนผ่านตัวตนการเป็นคนในชุมชนที่ภาคภูมิใจในคุณค่าและสิ่งดีๆของบ้านเกิดตัวเอง ไม่ใช่ในฐานะนักเรียนลงไปทำกิจกรรม ไม่ใช่เด็กๆที่ต้องทำโครงการ. แต่นี่คือตัวตนของพวกเขา "คนมอญแห่งบ้านบางจะเกร็ง จังหวัดสมุทรสงคราม"
กิจกรรมเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ ที่บอกต่อได้ว่านี่คือสำนึกพลเมืองที่กำลังลุกโชนในตัวน้องๆที่ลุกขึ้นมาทำเพื่อบ้านเกิดของตนเอง