จุดเปลี่ยนของฉัน
โครงการ ดูแลไม่ทอดทิ้ง คสว ตำบลหนองอียอ อ.สนม จ.สุรินทร์
การนำเสนอโครงการของกลุ่มฉัน

­

ฉันชื่อ นางสาวสุกัญญา แก่นแก้ว เมื่อก่อนฉันเป็นเด็กที่จัดได้ว่านิสัยไม่ดีสักเท่าไร ก่อนที่จะได้เข้าเยาวชน ฉันเป็นคนที่ใช้ชีวิตได้ห่วยมาก เคยเที่ยวดึกบ่อย ไปกับเพื่อนอยู่ข้างนอกตอนกลางคืน กว่าจะเข้าบ้านก็ 5 ทุ่มเที่ยงคืนและไม่คิด ไม่แคร์ ว่าใครจะมองอย่างไร อารมณ์ร้อน ไม่ฟังใคร ขี้โมโห ไม่สนใจคนรอบข้าง ตามใจตัวเอง เคยว่าเพื่อนแรงๆ เคยดูถูกคนที่ด้อยกว่าด้วย เคยมองข้ามคนอื่น เคยรังเกียจคนที่อ่อนแอกว่า แต่พอได้มาเข้าร่วมโครงการเยาวชน ได้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับผู้อื่น และจุดเปลี่ยนที่ฉันคิดว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนทีสำคัญ ที่ทำให้คิดได้ในวันนี้ คือ การได้มาเข้าค่ายพัฒนาแกนนำเยาวชนที่จังหวัดสุพรรณบุรี ได้รู้จักพี่อ้อย พี่โอ๋ พี่กอล์ฟ พี่ศักดา และผู้ใหญ่ใจดีหลายท่าน ทุกท่านมีส่วนร่วมที่ทำให้ดิฉัน ได้พบและรู้จักตัวเองมากขึ้น พี่ได้สอนอะไรหลาย ๆ อย่าง ผ่านกิจกรรมที่ทำ จากที่เคยใจร้อน ก็ใจเย็นลง และอดทนเพิ่มขึ้น เรียนรู้ที่จะอยู่กับคนอื่นได้ง่ายการเปิดใจยอมรับในความคิดต่างของเพื่อน การเล่าเรื่องที่ทุกข์หรือสุขให้คนที่เพิ่งรู้จักกันฟัง มีการคิดเป็นขั้นเป็นตอน สอนการวางแผนชีวิต สอนให้เห็นใจผู้อื่น และหลังจากกลับมาจากเข้าค่าย กิจกรรมต่อมาคือ การทำโครงงานแรก ๆ ก็คิดว่า คงไม่ยากเท่าไหร่ แต่พอได้ทำไป มันมีปัญหามากมาย ภายในระยะเวลา 1 เดือน ทั้งเรื่องเวลา ความขัดแย้ง ความเห็นแก่ตัวของแต่ละคน ทำให้ฉันเห็นในตัวเองอีกว่า อารมณ์ฉันยังไม่นิ่งพอ แต่ฉันก็สามารถควบคุมมันได้บางครั้ง นั่นเป็นสิ่งที่ฉันภูมิใจ แต่สิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุด ในการทำโครงงาน คือ ฉันได้ช่วยเหลือผู้อื่น ด้วยตัวเอง จากที่เมื่อก่อนได้แค่มองและนึกสงสารอยู่ในใจ และในวันนี้ที่นี่ หาดตะวันรอน ยังสอนฉันอีกว่า “การเผชิญกับปัญหาและอุปสรรค์ มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดเลย” ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ฉันรู้สึกกังวลใจ ในโครงงานตัวเองมาก จนถึงขั้นไม่อยากมาเลย แต่เมื่อมาแล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย ทุกอย่างอบอุ่น และเป็นกันเองมาก ฉันรักที่นี่ ที่หาดตะวันรอน ฉันได้ครอบครัวเพิ่มอีกแล้ว ขอบคุณพี่สมเกียรติ และพี่เขียว ที่ชวนให้หนูมาร่วมเยาวชน